این آسیاب در دوران آل مظفر به دستور شاه یحیی توسط وزیر وی سیدرکن‌الدین ثانی در داخل حصارهای شهر بر روی قنات زارچ ساخته می‌شود و تا 65 سال پیش کاربری داشته است. اساس کار آسیاب نیز انرژی حاصل از آبی‌ست که از قنات به درون چاهی بنام تنوره هدایت، در آنجا انباشته و سپس از انتهای تنوره از مجرای باریکی که به آن نوچنگ ( به گویش یزدی نو کواره‌ای) می‌گویند خارج شده و با فشار زیاد پره‌های آسیاب را می‌چرخاند و چرخش پره‌ها منجر به چرخش سنگ رویین آسیاب شده و در نهایت دانه‌های غله‌ی مابین دو سنگ تبدیل به آرد می‌شوند.

​آسیاب وزیر:

دالان ورودی به آسیاب با عرض حدودا 3 متر به صورت شیبدار به گونه ای طراحی شده که عبور و مرور الاغ و شتر به محل آسیاب را تسهیل نماید به این ترتیب گندم به انتهایی ترین نقطه دالان که آسیاب در آن واقع شده بوده منتقل شده و پس از تبدیل به آرد به کمک حیوانات و با استفاده از مسیر شیبدار به سطح زمین حمل می شده است دیوارها به سقف دار از آجر با بندکشی سفید خراسانی مفروش شده است و ارتفاع آن از سقف وجود چهار متر می باشد.​​​​​​​