حاج عبدالحسین دشتی خویدکی فرزند غلامعلی در تاریخ 6 خرداد 1315 در روستای خویدک (خِتک) در خانواده­ای بلند همت چشم به جهان گشود. جد مادری او معروف به ابراهیم خِتکی (خویدکی) مقنی­ای پر تلاش و خوش آوازه بود که به دلیل کم شدن آب قنات زارچ، رشته­ ی ابراهیم خویدکی را حفر و به شاخه­ی شور وصل کرد. پدربزرگ پدری عبدالحسین نیز سر مقنی شاخه­ی شور قنات زارچ بود. پس از فوت این دو مرد شریف، غلامعلی ( متولد 1284) رسم پدر و پدر زن را پی گرفته سرمقنی سر رشته­­های شور و ابراهیم خویدکی قنات زارچ شد. و تا سال 1342 که در سن 58 سالگی بدرود حیات گفت، 2 کیلومتر به سرشاخه ابراهیم خویدکی و 3 کیلومتر به سرشاخه­ی شور اضافه نمود. بعد از پدر، حسین در سن 27 سالگی سر مقنی قنات و عهده دارد شغل نیاکان خود شد. بطوری که از سال 1342 تا کنون (1401) 11 کیلومتر از قنات توسط وی حفر شده است. عبدالحسین شش کلاس بیشتر سواد ندارد ولی وقتی پای صحبتش می­نشینی، از نظر فنی یک مهندس تمام عیار است.

حاج عبدالحسین دشتی (مقنی):

حسین از 15 سالگی به همراه پدر بر سر قنات رفته و حرفه­ی او را می­آموزد. از لاشه­کشی ( دلوی که پر از خاک شده را از گلبند تحویل گرفته، در مسیر گالری می­کشد و در قلاب وصل کرده به بالا می­فرستد و دلو خالی را به گلبند تحویل می­دهد.) که پایین­ترین رده در کارگران قنات است شروع کرده تا به گلبندی ( گلبند شخصی­ست که گل­های حاصل از کندن گالری قنات را در دلو کرده به لاشه­کش تحویل می­دهد) و کلنگ­داری ( کلنگ­دار شخصی­ست که وظیفه­ی کندن قنات را بر عهده دارد) و سرمقنی­گری ( سرمقنی وسیله و اثاث کار و کارگران را هماهنگ می­کند و محاسبات را انجام می­دهد.) و حالا کارشناسی رسیده است.

وی علاوه بر حفر 11 کیلومتر پیشکار در قنات زارچ، پیشکار قنات­های دیگری چون: 1کیلومتر از قنات فیروزآباد مجومهرد، 500 متر قنات محمودی، 400 متر قنات حاجی صالح ( در انتهای خلدبرین)، 800 متر قنات مهدی­آباد رستاق و 800 متر  قنات نجف آباد و قنات دهنو و حسن آباد را کنده است. به گفته­ی خودشان به غیر از قنات ممدآباد و دولت آباد بر روی بقیه­ی قنات­ها ( از سمت مهریز) کار کرده­اند.
این خاندان چندین نسل است که تنها  بر روی پیش­کار کنی تمرکز کرده و در اینکار تبحر خاصی هم داشته­اند. بنا به گفته­ی آقای دشتی، با توجه به اینکه در زمان­های قدیم موتور پمپ نبوده و قنات­ها نقش پر رنگی در زندگی جوامع انسانی داشته­اند، بنابراین قنات­های زیادی در دل کویر یزد وجود دارند که حداقل عمر آنها 200 سال است و پیشینیان ما از آن پس تنها بر روی پیشکار کنی همان­ها کار کرده و کمتر رو به حفر قنات کامل روی آورده­اند.​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​